Uwaga! Ten złoczyńca jest Prawie Czystym Złem. Oznacza to, że ten złoczyńca jest wyjątkowo nikczemną postacią, aczkolwiek z różnych powodów nie jest wystarczająco nikczemny, aby kwalifikować się jako pełnoprawne Czyste Zło. Może się on nie kwalifikować dlatego, że, pomimo popełnionych okrucieństw i złego charakteru, ma pojedynczą, minimalnie pozytywną cechę lub dokonał co najmniej jednego dobrego czynu, ewentualnie, nie spełnia on wystarczających warunków jako Czyste Zło w porównaniu z innymi całkowicie nikczemnymi złoczyńcami w tym samym dziele. Zawsze się to jednak może zmienić, jeśli np. na skutek nowych wydarzeń lub popełnionych nowych czynów w fabule, złoczyńca może zostać uznany za pełnoprawne Czyste Zło.
|
—Aragorn opisujący Sarumana.
Saruman Biały jest jednym z dwóch drugorzędnych antagonistów (obok Golluma) w powieści fantasy z 1954 roku Władca Pierścieni autorstwa zmarłego J.R.R Tolkiena.
Jest niezwykle potężnym czarodziejem i przywódcą Istari, który został skorumpowany przez Saurona, przez co służył jako główny porucznik jego sił podczas Wojny o Pierścień. Dowodzi Isengardem i hoduje niszczycielskie Uruk-hai. Próbuje również zniszczyć królestwo Rohanu i kontrolować Théodena z pomocą swojego poplecznika, Grímy Smoczego Języka. Jest byłym przyjacielem Gandalfa, stając się później jego arcywrogiem. We Władcy Pierścieni Ralpha Bakshiego z 1978 roku głosu użyczył mu nieżyjący już Fraser Kerr.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Tak jak wszyscy Ainurowie, Saruman został stworzony przez Eru Ilúvatara, przed początkami Ardy. W Valinorze służył Aulemu. W tamtym czasie nosił imię Curumo. Wkrótce po klęsce Saurona w Wojnie z Ostatnim Sojuszem Elfów i Ludzie okazało się, że zło nie zostało do końca pokonane, a Cień znów zaczął padać na krainy Śródziemia. Postanowiono wysłać pięciu Majarów, którzy pomogliby Wolnym Ludom Śródziemia walczyć ze złem. Tymi wybrańcami oprócz Sarumana byli: Olórin (Gandalf), Aiwendil (Radagast), Alatar i Pallando (Błękitnie Czarodzieje). Zabroniono im wszakże zdobywania władzy w Śródziemiu.
Przybycie do Śródziemia[]
Pięciu Majarów przybyło w 1000 roku Trzeciej Ery do Szarych Przystani. Tam też zaczęła się rodzić zazdrość Sarumana o Gandalfa. Widział on bowiem, że władca Szarych Przystani Cirdan podarował Gandalfowi jeden z trzech Pierścieni Elfów, Naryę.
Saruman i Błękitnie Czarodzieje wyruszyli na wschód, by pomagać tamtejszym ludom. Jednak po jakimś czasie Saruman powrócił na zachód.
Biała Rada[]
Kiedy biała Rada została utworzona w około roku 2463 Trzeciej Ery, aby przeciwdziałać Sauronowi, Saruman został mianowany jej liderem, chociaż Galadriela chciał, aby Gandalf został mianowany na to stanowisko. W pewnym momencie Saruman zrozumiał, że Sauron się odrodził. Zaczął wtedy pożądać jego mocy oraz Jedynego Pierścienia. W tym samym roku Hobbit Smeagol znalazł Jedyny Pierścień i ukrył się z nim na kilka wieków w Górach Mglistych. Podczas spotkań Białej Rady Saruman zaczął zauważać, że Gandalf z dziwnych powodów interesuje się Hobbitami oraz Shire. Zaczął więc śledzić Gandalfa oraz wysyłał szpiegów do Shire. Z początku sam odwiedzał Shire, ale później przestał. Podczas tych wizyt nabył trochę Fajkowego Ziela i zaczął je palić w tajemnicy przed innymi.
Isengard[]
W roku 2759 Trzeciej Ery Saruman osiedlił się w Isengardzie za zgodą namiestnika Gondoru Berena. W Isengardzie, w wieży Orthanc znalazł jeden z Palantirów.
W 2850 roku Trzeciej Ery Gandalf wszedł do Dol Guldur i odkrył tam obecność Saurona. Biała Rada postanowiła zaatakować Dol Guldur. Gandalf na posiedzeniu Rady zauważył, że Saruman zaczął pożądać Pierścienia. Prawdziwą intencją Sarumana było pozwolenie Sauronowi na budowanie jego siły, tak aby jeden Pierścień objawił się. Odkrył później, że Sauron miał większą wiedzę na temat możliwego położenia Jednego Pierścienia, niż się spodziewał, przez co w 2941 tej samej Ery w końcu zgodził się zaatakować Dol Guldur.
Dziesięć lat później Sauron opuścił Dol Guldur, powrócił do Mordoru i ogłosił swój powrót. Nawiązał kontakt z Sarumanem poprzez Palantír, który zdobył z Minas Ithil, przemianowane Minas Morgul. W tym roku Saruman wziął również Isengarda na własną rękę i zaczął zamieniać go w twierdzę.
Kiedy Gandalf przedstawił Sarumanowi odkrycie i położenie Jednego Pierścienia, Saruman ujawnił swoje pragnienie i swój sekretny sojusz z Sauronem. Saruman objawił, że przybrał tytuł Sarumana wielu barw. Próbował również przeciągnąć Gandalfa na swoją stronę, co mu się jednak nie udało. Saruman zabrał Gandalfa do niewoli. Jakiś czas później Gandalf uciekł z Insengardu za pomocą orła Gwaihira.
Początek końca[]
Dwa dni po ucieczce Gandalfa do Isengardu przybyły Nazgûle. Saruman zdołał przekonać ich przywódcę, że nie zna lokalizacji Jedynego Pierścienia, ale przekonał ich, że powinni szukać Gandalfa. Saruman nie opowiedział całej prawdy. Nazgule znaleźli jednak Grimę, który opowiedział im o Shire.
Saruman użył wszystkich środków, aby pozyskać Pierścień. Wysyłał szpiegów do Shire, Orków oraz Wilki na możliwe trasy przejścia Drużyny Pierścienia. Jedna z tych grup pod dowództwem Uglúka (w filmie Lurtza) porwała Merry'ego oraz Pippina oraz zabiła Boromira. Saruman wysyłał jakiś czas później 10 000 armię Uruk-hai, Orków, Ludzi oraz Wilków na Helmowy Jar. Jego armia poniosła klęska, a w tym samym czasie Isengard został zaatakowany i zniszczony przez Entów.
Zniszczona potęga[]
Plany Sarumana nie powiodły się: nie znalazł Jedynego Pierścienia, jego armia została pokonana w Bitwie o Helmowy Jar, a on sam został z uwięziony w wierzy Orthanc wraz z pozostałymi przy życiu sługami. Entowie pilnowali, aby nie opuścił wieży. Później, gdy do Isengardu przybyli Théoden oraz Gandalf, próbował jeszcze raz przeciągnąć ich na swoją stronę. Ten drugi dał mu szansę odkupienia, ale Saruman był zbyt dumny, więc odmówił. Gandalf więc złamał laskę Sarumana jako znak wykluczenia z Białej Rady . Saruman stracił również swój Palantir, którego to Gríma zrzucił z balkonu wieży Orthanc.
Upadek[]
W końcowym etapie Wojny o Pierścień, Saruman zdołał przekonać Entów, aby pozwolili mu odejść. Saruman przed odejściem podarował Drzewcowi klucz do Orthancu. Następnie udał się do Shire, gdzie jego sługa Lotto Sackville-Baggins przejął władzę. W Shire przybrał imię Sharkey. Podwładni Sarumana zostali pokonani w Bitwie nad Wodą. Następnie Frodo Baggins kazał mu opuścić Shire, ale nim to zrobił, Grima poderżnął mu gardło na progu Bag End.
Ciekawostki[]
- W filmie animowanym Saruman nosi czerwoną szatę zamiast białej pomimo swojego imienia.